..........
Wszelkie nasze oglądanie nie jest niczym innym jak przedstawianiem [Vorstellung] sobie pewnego zjawiska;
Ani rzeczy, które oglądamy, nie są same w sobie tym, za co je bierzemy w naoczności, ani też stosunki między nimi nie są same w sobie takie, jak nam się przejawiają;
Gdybyśmy w ogóle usunęli nasz podmiot lub choćby tylko podmiotową właściwość zmysłów, to znikłyby wszelkie te własności, wszelkie stosunki między przedmiotami w przestrzeni i czasie, a nawet sama przestrzeń i czas, gdyż jako zjawiska nie mogą istnieć same w sobie, lecz tylko w nas
Jak zaś rzecz miałaby się z przedmiotami samymi w sobie i niezależnie od wszelkiej tego rodzaju odbiorczości naszej zmysłowości, to pozostaje dla nas czymś zupełnie nieznanym. Prócz naszego sposobu ich spostrzegania, nam właściwego, który nie musi koniecznie przysługiwać każdej istocie, choć musi przysługiwać każdemu człowiekowi, niczego więcej nie znamy
Tylko z tym sposobem mamy do czynienia. Przestrzeń i czas są jego czystymi formami, a materią jego są wrażenia w ogóle. Ową formę możemy poznać wyłącznie a priori, tj. przed wszelkim rzeczywistym spostrzeżeniem i dlatego też nazywa się ona czystą naocznością
..........
kant
..........
komentarz:
.........
Świat zmysłowy, jeśli tak można go nazwać, czyli ten który nam się ujawnia poprzez doznania jakie płyną z posiadanych przez nas zmysłów jest ogółem zjawisk, których istnienie i wzajemne związki zachodzą jedynie w naszym scalonym wyobrażeniu.
Wprawdzie materia, która ma możliwość być ożywioną dzięki apriorycznym wyobrażeniom czasu i przestrzeni jest czynnikiem mającym znamiona rzeczy, lecz jest odbierana przed podmiot, a poprzez to nacechowana jest jego naocznością.
Widzi ją więc ten w swoisty sposób nadając jej subiektywne i niepowtarzalne znaczenie.
Meritum: rzecz przedstawia się nam w następujący sposób: rzeczywistość doznawana przez podmiot nie jest rzeczą samą w sobie, lecz tylko tym, w jaki sposób wyobrażenia nasze ją nam przedstawiają.
I nie dzieje się to ad interim, lecz ad infinitum.
Tak oto według Kanta człowiek odnajduje siebie w otaczającym go świecie.
Podmiotowość człowieka warunkuje to, że wyobrażenia czasu i przestrzeni stają się formami a priori, są więc już w pierwszym momencie zaistnienia funkcji jakiegokolwiek zmysłu.
Wszelakie doświadczenie zdobywane poprzez stykanie się z rzeczami przepływa poprzez nie i w nich uzyskuje rację bytu.
Przestrzeń i czas będąc formami zmysłów uzyskują nową jakość – nie ogranicza się ich funkcji tylko do receptywnego odbioru doznawanych rzeczy – lecz stają się podstawą wiedzy powszechnej i koniecznej
..........
