..........
Więź łącząca signifiant i signifié jest dowolna, innymi słowy, ponieważ przez znak rozumiemy całość wynikłą ze skojarzenia signifiant i signifié, możemy powiedzieć prościej: znak językowy jest dowolny.
Tak na przykład pojęcie „soeur” nie jest związane żadnym wewnętrznym związkiem z szeregiem dźwięków s – ö – r, które służą mu jako signifiant;
równie dobrze można by je przedstawić za pomocą jakiegokolwiek innego szeregu: dowodem tego – różnice między poszczególnymi językami oraz samo istnienie różnych języków;
signifié „boeuf” ma jako signifiant b – ö – f z jednej i o – k – s (Ochs) z drugiej strony granicy.”
..........
de Saussure
..........
komentarz:
..........
Wyraz symbol był przed de Saussurem używany jako to, co określa znak językowy, ściślej to co za autorem nazywamy signifiant, czyli obrazem akustycznym.
Jednak, wprowadzając pierwszą zasadę znaku językowego, czyli jego arbitralny charakter, staje się dla nas oczywiste, że wyraz ten musi zostać odrzucony właśnie z powodu tej zasady.
To, co wprowadza symbol, to właśnie brak dowolności, ponieważ nigdy nie jest on pusty, zawsze w nim istnieje zaczątek więzi naturalnej między signifiant i signifié.
Symbol wraz z wypowiedzeniem go niesie ze sobą automatycznie, mimochodem ze sobą określoną więź pomiędzy pojęciem a obrazem akustycznym, i rzeczywiście jak zauważa autor, generowany jest z tego w co wierzono.
Ponieważ, to w co pierwotnie wierzono, wyznaczało sposób kojarzenia, którego elementy przetrwały.
Przymiotnik dowolny, nie ujmujemy w takim sensie, że signifiant jest zależny od tego co człowiek mówiący wybiera swobodnie, że jest efektem pewnej motywacji.
Nie.
Jakakolwiek zmiana znaku raz ustalonego przez grupę językową, nie leży w mocy jednostki.
Obraz akustyczny - signifiant, jest dowolny do pojęcia - signifié, z którym to w istocie nie łączy go żadna więź naturalna.
..........
