..........
Colette Soler
4.HISTERIA I KOBIECOŚĆ
..........
W perspektywie dookreślania granicy pomiędzy kobiecością a histerią, powracam teraz do miłości kobiet, którą nazywa się zazdrosną i na wyłączność. Jest zazdrosna, ponieważ domaga się bycia. Z resztą czyni nawet więcej niż domaga się – w momentach wzajemnej pełni udaje się jej w ramach chwilowego wymazania efektu braku w byciu wytworzyć chwilowe złagodzenie kastracji. Odpowiednio do tego utrata miłości wywołuje efekt depresyjny w podmiocie, który uważa, że stracił część siebie i, jak mawiają niektórzy, jest już niczym. Z drugiej strony miłość kobieca jest zazdrosna, bowiem dba ona, co najciekawsze, o cechy swojej jouissance. W przeciwieństwie do jouissance fallicznego, jouissance inna, dodatkowa, „przekracza” podmiot. Po pierwsze w tym, że jest heterogeniczna o nieciągłej strukturze zjawisk rządzonych przez język, z konsekwencją w tej postaci, że ta jouissance jest identyfi kująca. Widzimy różnicę pomiędzy mężczyzną, dla którego jouissance falliczna, która ma nawet nieciągłą strukturę jak zjawiska podmiotu, posiada wartość identyfikującą/nadającą tożsamość. Rzecz ma się inaczej w przypadku kobiety. Jouissance falliczna, właściwa władzy, w miłości czy gdzie indziej nie jest jej oczywiście zabroniona. Można wręcz stwierdzić, że jest jej w coraz większy stopniu dostępna. Jest oczywistym, że to, co nazywa się wyzwoleniem kobiet, daje im co- raz większy dostęp do wszelkich jego form. Z tym, że naśladowanie zachowań mężczyzn nie czyni z nikogo kobiety. Stąd właśnie biorą się konfl ikty na poziomie subiektywnym, dawno temu odkryte w psychoanalizie, a których formy różnią się w zależności od epoki, pomiędzy fallicznym przywłaszczeniem a niepewnością odnośnie życia kobiety, jak to się czasami mówi. Co zaś się tyczy innej, stricte kobiecej jouissance, nie dostarcza ona wcale więcej pociechy. Pomijając wyjątki, kobieta nie daje się rozpoznać przez ilość osiąganych orgazmów czy intensywność ekstaz. Nie żeby ta jouissance się ujawniała, ona się wręcz chowa. Stąd konieczność uciekania się do innych środków i starania zidentyfi kowania się poprzez miłość. Innymi słowy, z braku możliwości bycia Kobietą [La femme], pozostaje być „jakąś” kobietą [„une” femme], wybraną przez mężczyznę. Pożycza ona swą „nieokreśloność” [le „un”] od Innego, aby upewnić się, że nie jest jedynie jakimkolwiek podmiotem, czym jest odkąd stała się istotą mówiącą poddaną falliczności, lecz aby być dodatkowo zidentyfikowaną jako kobieta wybrana. Rozumiemy zatem, dlaczego kobiety, histeryczki czy nie, bardziej niż mężczyźni kochają miłość.
..........
tłum. Anatol Magdziarz i Sara Rodowicz-Ślusarczyk
..........
